สัญญาลูกผู้ชาย

กะทิ และ ไอ้ตาล

สวยประหาร!!!

"ไอ้กี้" สุนัขตัวโปรดของบ้านกะทิ

“อภริยาติตัว ปรมาลาภา” ความไม่มีภรรยาติดตามตัว เป็นลาภอันประเสริฐ ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิด แต่ต้องเป็นคนที่มีทรรศนคติในการมองโลกที่ลึกซึ้ง ผมถือว่าบุคคลนี้เป็นอภิมหาปราชญ์ของโลกคนหนึ่งเลย ช่างเป็นผู้ที่ชี้ทางสว่างให้แก่หมู่มวลมนุษยชาติ แต่ก็มีมนุษย์อีกหลายคน แม้ว่าจะเคยทราบปรัชญานี้ก็ยังคงพยายามดิ้นรนหาภรรยามาเป็นของตนเองให้ได้ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่มีภรรยาเป็นของตนเอง ภรรยาของผมเธอชื่อว่า “กะทิ” เนื่องจากว่าผมเป็นคนที่ชื่นชอบผู้หญิงที่หน้าตาดี เก่ง มั่นใจในตัวเองสูง ซึ่งกะทิมีคุณสมบัติครบถ้วน ดังนั้นผมจึงตกหลุมพรางที่เธอได้วางไว้โดยไม่ยากนัก กะทิเป็นตำรวจทำหน้าที่นักวิทยาศาสตร์ (สบ2) ผู้ชำนาญตรวจยาเสพติด ที่กองพิสูจน์หลักฐาน ในขณะนั้น ผมทำหน้าที่เป็นรองสารวัตรสืบสวน อยู่ที่กองกำกับการสวัสดิภาพเด็กและเยาวชน กองบัญชาการตำรวจนครบาล ผมมีหน้าที่สืบสวนจับกุมผู้กระทำผิดกฏหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานที่ถนัดของผมอย่างนึงก็คือ การจับกุมคดียาเสพติด ผู้จับกุมคดียาเสพติด กับ ผู้ชำนาญตรวจยาเสพติด ชักเริ่มเข้าเค้าแล้ว แรกๆ ก็ปรึกษากันเรื่องงาน บางครั้งเราก็ไม่รู้จักยาเสพติดบางตัวก็โทร.ปรึกษากะทิ บ่อยครั้งเข้าก็เริ่มคุ้นเคย ช่วงหลังๆมา รู้จักหรือไม่รู้จัก ผมโทร.ปรึกษาหมด ก็มันไม่รู้จะคุยอะไรนี่หว่า จนกระทั่งต่อมา ผมก็มีความคิดว่า “ทำไมเราไม่หาผู้ชำนาญฯ เป็นของตัวเองสักคนวะ เวลาทำงานจะได้สะดวก” แล้วมันก็เป็นความคิดที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดชีวิต ต่อมาเมื่อเริ่มคบกัน เวลาว่างกะทิมักชวนผมไปวิ่งรอบสวนลุม ทีแรกเลยผมคิดว่า “หมูแน่ๆ” ก็ผมเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ วิ่งรวมๆกันได้หลายพันกิโลแล้ว วิ่งรอบสวนลุมนี่หมูมาก เดี๋ยวจะวิ่งโชว์พาวเวอร์ซะเลย ปรากฏว่าวันนั้น กะทิวิ่งไป 2 รอบ แล้วเดินวอร์มดาวน์อีก 1 รอบ ส่วนผมเหรอ วิ่งโชว์พาวเวอร์ได้ครึ่งรอบ แล้วก็ไปยืนหอบสักพัก จากนั้นก็นั่งรออยู่ตรงที่เค้าเต้นแอโรบิก ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่ากะทิวิ่งยังงี้ทุกวัน ส่วนผมหลังจากจบโรงเรียนนายร้อยแล้วก็ไม่ได้ออกกำลังกายเลย เสียฟอร์มที่สุดในชีวิต เหนื่อยก็เหนื่อย อายก็อาย นอกจากการวิ่งแล้ว กิจกรรมอีกอย่างหนึ่งที่กะทิชอบทำก็คือ ยิงปืน เอาอีกแล้ว ครั้งที่แล้วก็วิ่งเล่นเอาผมเกือบตาย คราวนี้ยิงปืนอีก ตายเป็นตายวะ ขอดูฝีมือหน่อย ว่าแล้วก็ชวนกันไปสนามยิงปืนที่สโมสรตำรวจ เป้าหุ่นคน ระยะยี่สิบห้าหลา (ถ้าจำไม่ผิด) เข้าเป้าคอขวดทุกนัด แม้ว่ากลุ่มกระสุนจะไม่ดีนัก แต่เชื่อว่าถ้าเป็นคนจริงๆ ถ้าไม่ตายก็คงต้องหยอดน้ำข้าวต้มอีกหลายวันแน่นอน ไม่รู้ว่ากิจกรรมยิงปืนนี้ กะทิทำเพื่อส่งสัญญานอะไรบางอย่างให้ผมทราบรึป่าว และแล้ววันหนึ่งผมก็ทราบสัญญานที่กะทิพยายามส่งชัดเจนขึ้น ที่บ้านกะทิเลี้ยงหมาอยู่ 2 ตัว คือ ไอ้กี้ ซึ่งเป็นหมาพันธุ์บางแก้ว สีขาว มีลายสีน้ำตาลอ่อน ลักษณะสวยงาม ดุมากกกกกกก (พอๆกันกับเจ้าของ) และ ไอ้ตาล หมาพันธุ์ side-road (หมาข้างถนน) ตัวอ้วนใหญ่สีน้ำตาล ใจดี(ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว) ไอ้กี้เรียกได้ว่าเป็นหมาตัวโปรดของทุกคนในบ้านกะทิ มีสิทธิ์พิเศษมากมาย เช่น ได้กินของดีๆ มีสิทธิ์ขึ้นมานั่งๆนอนๆบนบ้านได้ ส่วนไอ้ตาล มันเป็นหมาที่น่าสงสาร ต้องทำงานหนัก จับหนูมั่ง งูมั่ง โดยที่มีไอ้กี้เป็นกองเชียร์อยู่ข้างๆ เอาแต่เห่า แล้วพอไอ้ตาลจัดการกับหนูหรืองูเสร็จ ไอ้กี้ก็จะขโมยผลงานโดยที่มันจะคาบเหยื่อมาไว้ที่หน้าบ้าน แล้วนั่งเฝ้า ทำหน้าเหมือนมันจัดการเองตัวเดียว (พฤติกรรมคล้ายบางคนที่งานไม่ทำ แต่พอเสร็จแล้วก็แต่งตัวหล่อๆ คอยเอาหน้าอย่างเดียว) และเนื่องจากรูปร่างลักษณะที่ไม่สวยงาม และทำงานเอาหน้าไม่เป็น ไอ้ตาลจึงไม่เป็นที่โปรดปรานของทุกคน (ยกเว้นผม) วันนั้นเป็นวันหยุดราชการ ผมก็หากะทิที่บ้าน พอไปถึงปุ๊บ กะทิก็จูงมือผมไปหลังบ้าน ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมตกใจแทบช๊อก ก็ไอ้ตาลสิครับ นอนอ้วน ขาชี้ฟ้า ตาทั้งสองข้างหลับสนิท กะทิบอกผมว่ามันหลับมา 1 วันแล้ว ผม : “ไอ้ตาลมันเป็นอะไรเหรอ” กะทิ : “มันทำผิด ต้องโดนลงโทษ ชั้นเอาโดมิกุมใส่ลูกชิ้นให้มันกินเองแหละ” ผม : “เมื่อไรมันจะฟื้น แล้วมันทำอะไรผิดล่ะ” กะทิ : “คงประมาณวันสองวันแหละ เธอจำรองเท้าแตะคอนเวิร์สสีขาวคาดส้มที่เพิ่งซื้อมาได้รึป่าว คู่ละตั้งเจ็ดร้อย เพิ่งใส่ไม่ถึงอาทิตย์เอง โดนหมากัดซะแล้ว ชั้นว่าไอ้ตาลมันกัดแน่ๆ ก็เลยต้องจัดการซะหน่อย นี่แค่สั่งสอนนะ” ผมนึกในใจ (ไม่กล้านึกดังด้วย) แล้วพาผมมาดูทำไมวะ ส่งสัญญานเตือนอีกแล้ว นี่ขนาดสงสัยยังล่อซะขนาดนี้ แล้วถ้าเห็นคาตา มันจะขนาดไหนวะเนี่ย แล้วผมก็สัญญากับตัวเองว่า “ผมจะไม่กัดรองเท้าของกะทิ เด็ดขาด!!!” ปล.ถ้าเป็นไปได้ กรุณาอย่าหาภรรยาหรือสามีที่รับราชการตำรวจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำรวจที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่กองพิสูจน์หลักฐาน....เชื่อผมเหอะ