อาแปะเส้นใหญ่

สิ่งที่น่าเบื่อหน่ายที่สุดอย่างหนึ่งของทำงานในหน้าที่สายตรวจคือ การตั้งด่าน เพราะว่านอกจากจะต้องยืนเมื่อยเป็นเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง เสี่ยงกับรถราที่วิ่งขวักไขว่ ควันรถที่เหม็นอบอวล ความร้อน เสียงก่นด่าของประชาชนผู้ใช้รถใช้ถนน (อาจไม่ได้ยินแต่สามารถสัมผัสได้) การตรวจสอบของผู้บังคับบัญชาแล้ว ยังต้องโต้ถียงกับคนทำผิดที่ไม่ยอมรับผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเส้นใหญ่อีกด้วย และเป็นอีกวันหนึ่งที่กระผมเข้าเวรผลัดดึกในฐานะหัวหน้าสายตรวจ สน.ชนะสงคราม ตามแผนการตรวจวันนั้น ต้องมีการตั้งด่านที่บริเวณแยกคอกวัวเวลา 02.00-04.00 น. กระผมพร้อมลูกน้องได้ร่วมกันตั้งด่านตามแผนอย่างเกคร่งครัด และแล้ว.....สิ่งที่รอคอยก็มาถึง เวลาประมาณ 03.00 น. ที่ด่านนั่นแหละ ผมเห็นแล้วว่าลูกน้องผม ส.ต.ต.จารึก (ยศในขณะนั้น) ได้กำลังจับกุมรถยนต์เมอร์ซิเดสเบนซ์คันหนึ่ง ซึ่งขับขี่มาอย่างรวดเร็วน่าหวาดเสียวแล้วมาเบรคเอี๊ยดอ๊าดที่ด่านเนื่องจากติดรถคันหน้า ท่าทางคนขับรถนั้น เป็นชายวัยกลางคน พูดจีนชัดกว่าพูดไทย แสดงท่าทางใหญ่โต โวยวาย เรียกหาหัวหน้าด่าน เอาอีกแล้ว ไอ้รึกเอากูอีกแล้ว “ผู้กองดามพ์ ช่วยพูดที ผมแจ้งข้อหาเค้าว่า ขับรถประมาทหวาดเสียว แล้วเค้าโวยวายใหญ่เลยครับ เค้าบอกว่าเค้ารู้จักผู้การ เอาไงดี” ด้วยความมีภาวะผู้นำอีกแล้ว (หลบไม่ทัน) เอาก็เอาวะ ผมเดินเข้าไปหาอาแปะคนนั้นทันที “สวัสดีครับ ผม ร.ต.อ.สุกฤต มังคละสวัสดิ์ หัวหน้าสายตรวจ สน.ชนะสงคราม เป็นหัวหน้าด่านนี้ เห็นลูกน้องผมแจ้งว่าคุณต้องการพบผมเหรอครับ” อาแปะขี้เมาคนนั้นตอบผมด้วยอาการเก๋า (กวนตีนมากๆ) “เออ ลูกน้องลื้อจับอั๊วได้ไง ประมาทตรงไหน ไม่ได้ขับหวาดเสียวด้วย อ๊วก็รู้จักกับผู้การลื้อด้วย” อ้าว อย่างนี้ก็สวยดิ ทำผิดแล้วยังมาเบ่งกับเราอีก ยอมได้ยังไง คนอยู่กันเต็มด่าน ทั้งตำรวจลูกน้องเรา ทั้งชาวบ้านที่ใช้รถใช้ถนน รถบางคันโดนตรวจเรียบร้อยแล้วก็ยังไม่ไป คาดว่าเค้าคงอยากดูว่าผมจะทำอย่างไรต่อไป ถ้าถอยแม้แต่ก้าวเดียวเสียฟอร์มแน่ เสียการปกครองลูกน้องด้วยแหงๆ เอาก็เอาวะ “คือว่าอย่างนี้ครับ พวกผมตั้งด่านทำตามหน้าที่ ขออนุญาตให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยครับ ผมเห็นแล้วเฮียขับรถน่าหวาดเสียวจริงๆครับ ขอใบขับขี่ด้วยครับ” เอาล่ะสิ บรรกาศเริ่มตึงเครียด เมื่ออาแปะเส้นใหญ่ตอบผมว่า “ลื้อนี่พูดไม่รู้เรื่อง อั๊วบอกว่าไม่ผิดก็ไม่ผิดสิ เดี๋ยวบอกให้ผู้การย้ายซะเลย” จากนั้นผมก็เริ่มชี้แจงกับอาแปะสักครู่ ยิ่งชี้แจงสียงก็ยิ่งดัง พูดกันจนเสียงแหบแห้งอาแปะแกก็เหมือนไม่เข้าใจชีวิต เอางี้ละกัน “คุณครับ ผมเชิญคุณไปโรงพัก จะไปดีๆหรือจะให้จับตัวไป” อาแปะเห็นผมเริ่มเอาจริงแต่แกก็ไม่ยอมเสียฟอร์ม “เอาสิ ไปโรงพักก็ได้ แล้วจะได้รู้ว่าของจริงเป็นยังไง” เอากะแกสิวะ เนื่องจากสายตรวจไม่มีใบสั่งเหมือนตำรวจจราจร การจับกุมความผิดตาม พรบ.จราจร สายตรวจต้องเขียนบันทึกการจับกุมแล้วส่งพร้อมผู้ถูกจับให้พนักงานสอบสวนเปรียบเทียบปรับ ผมกับ ส.ต.ต.จารึกฯ จึงได้นำอาแปะคนนั้นไปทำบันทึกการจับกุมที่ สน.ชนะสงคราม โดยให้ ส.ต.ต.จารึกฯ นั่งรถอาแปะไป (กลัวแกหนีไปเฉยๆ เสียฟอร์มแย่) พอถึงห้องปฏิบัติการสายตรวจ ขณะที่ ส.ต.ต.จารึกฯ กำลังเขียนบันทึกการจับกุมอยู่นั้น อาแปะก็ได้โทรศัพท์หาใครก็ไม่รู้ แต่จับใจความได้ว่า “เฮีย บอกผู้การเลยนะว่า ไอ้ผู้กอง สน.ชนะสงคราม มันกวนตีน บอกว่ารู้จักผู้การแล้วมันยังไม่ยอมปล่อยอีก อย่างนี้มันไม่เกรงใจผู้การเลย ย้ายมันเลยนะเฮีย” ฯลฯ ผมได้ยินแล้วก็คันปากยิบๆ ทนไม่ไหวเหมือนกัน ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมามั่งแกล้งกวนตีนเค้าเหมือนกัน ขณะนั้นผมใช้โทรศัพท์อีริคสันรุ่นอะไรจำไม่ได้ ซึ่งจะต้องเปิดฝาก่อนจึงจะโทร.ได้ แต่ผมไม่เปิดฝา พูดอยู่คนเดียวให้ไอ้แปะมันเห็น “พี่หนั่นเหรอครับพี่ ( เสธ.หนั่น เป็น มท.1ขณะนั้น) ไม่ต้องมาหรอกพี่ แค่อาแปะขี้เมาคนนึงเท่านั้น เรื่องพื้นๆ ผมจัดการได้ ไว้วันหลังมากินข้าวกันดีกว่า” เท่านั้นแหละครับ อาแปะโกรธเนื้อตัวสั่นฟ้องเฮียชื่ออะไรก็ไม่รู้ว่า “ต้องย้ายมันให้ได้นะเฮีย อั๊วไม่ยอม มันกวนตีนอั๊ว” ผมก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน และได้บอกไอ้แปะว่า “เฮียครับ สน.ชนะสงครามงานหนักน่าดูเลย ผมทำเรื่องย้ายมาหลายครั้งแล้ว ย้ายไม่ได้ซะที อย่างไรขอความกรุณาช่วยย้ายให้ด้วยนะครับ เอาให้ไกลๆหน่อย ผมเคยอยู่ ตชด.มาแล้ว ขอไกลกว่านั้นได้ป๊ะ “ไอ้แปะโกรธผมจนหัวแดง “ไอ้รึกพาเฮียไปเสียค่าปรับหน่อยดิ บริการดีๆหน่อยนะ เฮียเค้าจะช่วยผมย้าย” ส.ต.ต.จารึกฯอมยิ้มแล้วพาไอ้แปะไปพบพนักงานสอบสวนและเสียค่าปรับ ขณะนั้น ด.ต.อมร ทศลา กำลังปฏิบัติหน้าที่เสมียนเปรียบเทียบจราจรอยู่ หลังจากเสียค่าปรับเรียบร้อยแล้ว ไอ้แปะได้สอบถาม ด.ต.อมรฯ ด้วยเสียงอันดังเหมือนต้องการจะข่มขู่ผม พร้อมชี้นิ้วมาที่ผม พร้อมถามว่า “ไอ้ผู้กองคนนั้นมันแน่นักเหรอ มันชื่ออะไร อั๊วจะย้ายมัน” ด.ต.อมรฯ ได้มองมาทางผมพร้อมอมยิ้มก่อนตอบว่า “ ผู้กองคนนั้นชื่อ ร.ต.อ.สุกฤต มังคละสวัสดิ์ ส่วนผม ด.ต.อมร ทศลา ขออนุญาตย้ายด้วยครับ ที่นี่งานหนัก เหนื่อยมาก ผมก็แก่แล้ว ขอความกรุณาช่วยย้ายผมด้วยครับ” ไอ้แปะ ....??? เดินตูดบิดหน้าแดงออกจาก สน.ไป เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าเราทำถูกต้องแล้ว ไอ้แปะที่ไหนก็ย้ายเราไม่ได้ เสียดายจัง...............